Το ξύρισμα του γαμπρού
Ανάλογες σκηνές εξελίσσονταν και στο σπίτι του γαμπρού. Το ξύρισμα γινόταν παρουσία των «αρκαντάσηδων» (φίλοι) και του κουμπάρου (σε μερικές περιοχές). Στα πόδια του, κρατούσε ένα ταψί γεμάτο με ρύζι, άνθη και κουφέτα, ενώ φίλοι και συγγενείς του τον τραγουδούν και προσφέρουν χρήματα, ρίχνοντάς τα μέσα στο ταψί. Τα χρήματα αυτά τα παίρνει ο κουρέας για την φροντίδα που προσέφερε. Καθώς τον κούρευαν του τραγουδούσαν:
«Μπαρμπέρη τα ξυράφια σου, καλά να τα΄αρματώσεις
Σαν ξυρίσεις το γαμπρό να μην τον αιματώσεις. Μπαρμπέρη μ΄στα ξουράφια σου αηδόνια κατοικούνε Που μπερμπερίζουν το γαμπρό κι γλυκοκελαιδούνε Μπαρμπέρη μ΄τα ξουράφια σου να τα γυρίσεις βόλτα Να μπερμπερίσεις το γαμπρό να κάμεις και την μπόλκα Φέρτε σαπούνι κρητικό και φιλντισένιο χτένι Να ξουραφίσουμ΄το γαμπρό κι η νύφη περιμένει. Στέκουμαι , συλλογίζουμαι, βρίσκουμαι σ΄απορία Να ξουραφίσουν το γαμπρό σε τόσους παρουσία. Φέρτε σαπούν΄απ΄άρωμα και χτένι από την Πάρο Να μπερμπερίσουμε΄το γαμπρό μαζί και τον γκουμπάρο. Μπαρμπέρη μ΄τα ξουρτάφια σου καλά να τα΄ακονίσεις Να μη ματώσεις τον γαμπρό να μην τον επληγώσεις, Γιατί τον έχει η μάνα τ΄μοναχό μικρόν και κανακάρη» |
«Μπαρμπέρη μ΄ τα ξουράφια σου
Καλά να τ’ακονίσεις Να μη ματώσεις το γαμπρό Και τον κακοκαρδίσεις» «Μπαρμπέρη μ’ τα ξουράφια σου Να τα μαλαματώσεις Να ξουραφίσεις το γαμπρό Να μην τον αιματώσεις» «Φέρτε σαπούνι από τη Χιο Νερό από την Πάρο Να μπερμπερίσουν το γαμπρό Μαζί με τον κουμπάρο» |
Το ντύσιμο του γαμπρού
Μετά άρχιζαν να ντύνουν τον γαμπρό που πατούσε σ’ ένα μεγάλο σινί.
Σε κάποια χωριά μετά το ντύσιμο του γαμπρού η μάνα του τον περνούσε από τα άρμενα και τα μιτάρια όπου τα άρμενα ήταν το αρμενοβότανο και τα μιτάρια ήταν εξαρτήματα του αργαλειού. Άνοιγε τα μιτάρια τα οποία ήταν δυο δεμένα μεταξύ τους και τον περνούσε τρεις φορές και σε κάθε πέρασμα τον ρωτούσε:
«Περνάς θάλασσα ή άρμενα;»
Κι εκείνος απαντούσε:
«Θάλασσα».
Το ίδιο γινόταν και στη νύφη.
Το αρμενοβότανο ήταν ειδικό βοτάνι, το οποίο φρόντιζαν να έχουν όλες οι μανάδες για τους γάμους των παιδιών τους, διότι νόμιζαν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα ξορκίσουν το κακό και οι νιόπαντροι, δεν θα διέτρεχαν κανέναν κίνδυνο από τα δαιμόνια.
Πηγή: Το βιβλίο της Θεοδώρας Σπ. Μηνούδη, ΘΡΑΚΗ Αντίλαλοι της Ανατολικής Ρωμυλίας, από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης & Παράδοσης.
Σε κάποια χωριά μετά το ντύσιμο του γαμπρού η μάνα του τον περνούσε από τα άρμενα και τα μιτάρια όπου τα άρμενα ήταν το αρμενοβότανο και τα μιτάρια ήταν εξαρτήματα του αργαλειού. Άνοιγε τα μιτάρια τα οποία ήταν δυο δεμένα μεταξύ τους και τον περνούσε τρεις φορές και σε κάθε πέρασμα τον ρωτούσε:
«Περνάς θάλασσα ή άρμενα;»
Κι εκείνος απαντούσε:
«Θάλασσα».
Το ίδιο γινόταν και στη νύφη.
Το αρμενοβότανο ήταν ειδικό βοτάνι, το οποίο φρόντιζαν να έχουν όλες οι μανάδες για τους γάμους των παιδιών τους, διότι νόμιζαν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα ξορκίσουν το κακό και οι νιόπαντροι, δεν θα διέτρεχαν κανέναν κίνδυνο από τα δαιμόνια.
Πηγή: Το βιβλίο της Θεοδώρας Σπ. Μηνούδη, ΘΡΑΚΗ Αντίλαλοι της Ανατολικής Ρωμυλίας, από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης & Παράδοσης.